PRIJZEN:
2001 – Eervolle Vermelding bij ‘100 dichters’ (Jan Biezen) met het gedicht MOEDER.
Prijs: bronzen beeld meisje in brons/steen, gemaakt door Chris Ferket.
En: 1ePoezieprijs bij uitg. de Vleermuis te Roermond met het gedicht NEGENTIG –
Prijs: schoolbankje met fantasiefiguurtje, gemengde materialen.
Verder: 1e Poezieprijs– Raadselige Roos – 2001 met gedicht MOEDER Prijs: bronzen roos.
1ePrijs met verhaal, de z.g. ‘Priemprijs’van Amersfoort – 1993, onder pseudo
Karina Baggermans. Prijs: een bronzen uil. Het motief was: Onafscheidelijk.
Zie letterkundig museum. Herschreven onder de titel de Brief, in o.m. Brabant Literair.
*zie:

MOEDER
Nog beweegt zij hier
in huis, brengt orde aan
in haar verhaal, haar leven.
Winnen, twijfelen, verliezen,
opnieuw beginnen, de vrouw
haar sluier op een kier.
Oorlog in haar tijd,
de koude ook, haar krant
vol dreiging, schuilkelders.
Maar ons huis bleef zichzelf,
een aaiende zon door het raam
over planten, de slapende kat.
Zie haar glimlach, theepot, strijkplank,
ik die herinnering uit de stenen breek,
uit het houtwerk snijd.
Maar er verandert niets.
Zij zet thee
en strijkt alle rimpels glad.
2001 – Eervolle Vermelding bij ‘100 dichters’ (Jan Biezen) met het gedicht MOEDER.
Prijs: bronzen beeld meisje in brons/steen, gemaakt door Chris Ferket.
En: 1ePoezieprijs bij uitg. de Vleermuis te Roermond met het gedicht NEGENTIG –
Prijs: schoolbankje met fantasiefiguurtje, gemengde materialen.
Verder: 1e Poezieprijs– Raadselige Roos – 2001 met gedicht MOEDER Prijs: bronzen roos.
1ePrijs met verhaal, de z.g. ‘Priemprijs’van Amersfoort – 1993, onder pseudo
Karina Baggermans. Prijs: een bronzen uil. Het motief was: Onafscheidelijk.
Zie letterkundig museum. Herschreven onder de titel de Brief, in o.m. Brabant Literair.
*zie:




MOEDER
Nog beweegt zij hier
in huis, brengt orde aan
in haar verhaal, haar leven.
Winnen, twijfelen, verliezen,
opnieuw beginnen, de vrouw
haar sluier op een kier.
Oorlog in haar tijd,
de koude ook, haar krant
vol dreiging, schuilkelders.
Maar ons huis bleef zichzelf,
een aaiende zon door het raam
over planten, de slapende kat.
Zie haar glimlach, theepot, strijkplank,
ik die herinnering uit de stenen breek,
uit het houtwerk snijd.
Maar er verandert niets.
Zij zet thee
en strijkt alle rimpels glad.